ช่วงนี้ข่าวที่ครึกโครมคงจะหนีไม่พ้นข่าวความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในสมาคมเทควอนโด้ประเทศไทย (ไม่ต้องบอกก็คงจะรู้ว่าเรื่องอะไร) ซึ่งก็มีทั้งเสียงที่เข้าอีกฝ่าย ว่าอีกฝ่าย หรือตั้งข้อสงสัยมากมายกับการกระทำของโค้ช ว่าเป็นการฝึกวินัย… หรือทำร้ายร่างกายกันแน่ บทความนี้เราจะไม่ได้มาว่ากันด้วยดราม่า แต่เรามาดูกันว่า วัฒนธรรมของเกาหลีแท้จริงแล้วเป็นอย่างไร
“เหนือสิ่งอื่นใด วัฒนธรรมของคนเกาหลีสอนให้คนมีระเบียบวินัย” นี่เป็นหลายเสียงที่พูดออกมาเหมือนกันหากได้เคยสัมผัสหรือสังเกตคนเกาหลีจะรับรู้ได้ ไม่ว่าจะเป็นทั้งทางด้านการศึกษา กีฬา หรือการใช้ชีวิต และหากดูวิวัฒนาการของเกาหลีนั้นประสบความสำเร็จในหลากหลายด้านในเวลาอันรวดเร็ว เพราะเกาหลีสอนให้มีการตื่นตัวกับสิ่งต่างๆ อยู่เสมอ มีการปลูกฝังความรักชาติ ซึ่งเป็นวัฒนธรรมที่สืบทอดกันมาอย่างยาวนาน
ประเทศหลังสงคราม คนของประเทศที่ต้องต่อสู้เพื่อความอยู่รอดจากการทำสงครามโลกหรือสงครามทั่วๆ ไป ซึ่งหนึ่งในนั้นคือประเทศเกาหลีใต้ ชนชาวเกาหลีใต้จึงคุ้นเคยกับการที่จะต้องเอาตัวรอด… ความเด็ดขาด… ความอดทน… ต่อสู้เพื่อให้ได้มา… ต้องแลกมา… ต้องเสี่ยง… จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่จะเห็นความทุ่มเทอย่างบ้าคลั่งและตั้งใจจริงมากๆ ในเรื่องใดเรื่องหนึ่งอย่างสุดใจ
หนึ่งเสียงของนักกอล์ฟชาวไทยท่านหนึ่ง ได้กล่าวไว้ในเว็บไซต์ http://www.iswinggolfschool.com ว่า
คำตอบ-ทำไมนักกอล์ฟเกาหลีเล่นกอล์ฟเก่งกว่าชาติอื่นๆ ในเอเชียด้วยกัน? (จากการที่เขาไปศึกษากว่า 3 ปีกว่า)
1. ตั้งใจ… นักกอล์ฟเขาตั้งใจฝึกจริงจังมากกว่าชาติใดในเอเชีย
2. วินัย… ของคนในชาติมีมากกว่าที่เราคนไทยคิดหลายสิบเท่า
3. แรงกดดัน… ตั้งแต่เล็กจนโตชีวิตจะคุ้นเคยกับแรงกดดันตลอดเวลา
4. การแข่งขัน… คือสิ่งที่ทุกๆ คนต้องพบเจอโดยที่ไม่ได้ตั้งใจอยากจะแข่งขันจนชินกลายเป็นนิสัยติดตัว
5. ไม่ต้องการตกเป็นผู้แพ้อีกต่อไปในชีวิตนี้… หลังจากต้องลำบากเมื่อตกเป็นเมืองขึ้นของหลายประเทศในประวัติศาสตร์
6. เป้าหมายคือที่หนึ่งของโลก… ในทุกๆ ด้าน
แล้วเราล่ะ… มีความฝัน… ตั้งใจ พร้อมฝึกฝนและทุ่มเทเพื่อคว้าความสำเร็จมาแล้วหรือยัง?
จากที่กล่าวไปข้างต้นทั้งหมด หลายคนอาจจะหาว่าพร่ำเพ้อและไปยุ่งเรื่องของคนนู้นคนนี้ แต่เชื่อเถอะว่า บางครั้งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นรอบๆ ตัวเรา มันมีค่ามากกว่าเพียงแค่เราจะอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ใครผิดใครถูก หรือเพียงแค่หาข้อสรุปว่าเรื่องนั้นเรื่องนี้จะจบลงเช่นไร แต่มันคือประสบการณ์ชีวิตชั้นยอด ที่เหมือนเป็นครูให้เราได้เรียนรู้โดยที่ไม่ต้องไปประสบพบเจอกับเหตุการณ์ประเภทนั้นให้กลุ้มอกกลุ้มใจ แน่นอนครับว่าเราต้องเอามาใช้กับการเล่นเกม หรือการแข่งเกมในบ้านเราให้มากที่สุด
อย่างที่รู้กันว่าสังคมทั่วไปมองเราเป็นเพียงแค่เด็กติดเกมกลุ่มหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะมีหลายฝ่ายที่พยายามจะเอาการแข่งขันกีฬา E-Sports เข้ามาเป็นตัวชูโรงว่าเราไม่ได้เพียงแค่เล่นนะ แต่เราแข่ง อ้างโน่นอ้างนี่เพื่อให้ตัวเองดูดีในสังคม ถึงขนาดโชว์ศักยภาพของการแข่งขัน E-Sports ระดับโลก ที่มีเงินรางวัลนับ 10 ล้านเหรียญ มากกว่าการแข่งขันกีฬาบางประเภทเสียอีก แต่นั่นมันไม่ได้ช่วยให้ภาพลักษณ์ของเราดูดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย เพราะอะไรน่ะเหรอ แน่นอนว่ามันอยู่ที่ความประพฤติของเกมเมอร์ไทยต่างหากที่เป็นตัวฉุดให้ดิ่งลงมากกว่าเป็นการดันให้สูงขึ้น
เรื่องความสามารถของเกมเมอร์ไทย เชื่อเลยครับว่าไม่เป็นรองต่างชาติ แต่สิ่งที่ขาดนั่นคือระเบียบวินัย และความมีระบบแบบแผน อันนี้ก็พูดอะไรไม่ได้มาก เพราะมีหลายทีมที่สร้างขึ้นมาเอาแค่ขำๆ แข่งเกมที่ตัวเองเล่น ณ เวลานั้น แพ้ก็ม้วนเสื่อกลับบ้านทีมแตกฟอร์มทีมใหม่ แต่บางทีมก็จริงจังขึ้นมาอีกระดับ หวังชิงชัยระดับประเทศ ซึ่งมีฝีมือหน่อยก็ถึงขนาดไปชิงแชมป์โลกกันเลย ได้แชมป์โลกมาก็มี ได้ดีมาก็แยะ นั่นเพราะระบบเขาดี มีวินัยในการฝึก แต่นั่นเป็นเพียงแค่ไม่กี่ทีมในบ้านเราเท่านั้น ส่วนมากจะไม่ได้จริงจังอะไรถึงขนาดที่จะต้องซ้อมเป็นเวลา หรือเข้าแคมป์ฝึกฝีมือกันขนาดนั้น
ทีนี้เราลองไปมองต่างประเทศที่เขามีระเบียบวินัยกับตัวเองอย่างสูง ไม่ต้องมองที่ไหนหรอกครับ เพราะทุกคนจะเริ่มมองที่ตัวเอง ปรับทัศนคติของตัวเองให้เข้ากับระบบแบบแผน ถึงเวลากินคือกิน ถึงเวลาซ้อมคือซ้อม ถึงเวลาพักก็คือพัก มีการวางตารางการฝึกซ้อมกันล่วงหน้า ถึงเวลาแข่งก็คือแข่ง มีความตรงต่อเวลา ไม่นอกลู่นอกทาง ทำตามระเบียบของการแข่งขันเป๊ะ แต่กับบ้านเรามันต่างออกไป โดยเฉพาะเรื่องของระเบียบวินัย ที่หลายคนคิดว่ามีเอาไว้แหก ความตรงต่อเวลาก็พอมี แต่ที่ไม่ตรงก็มากโข ซึ่งสิ่งเหล่านี้มันสะท้อนให้เห็นว่า บ้านเรายังขาดระเบียบวินัย ซึ่งส่วนหนึ่งมันอยู่ที่ตัวของเรานั่นเอง
หลายการแข่งขันที่มักระบุไว้เสมอว่า ควรแต่งกายสุภาพในยามที่มีการแข่งขันรอบออฟไลน์ ซึ่งคำว่าแต่งกายสุภาพในที่นี้คงไม่ถึงขนาดต้องเอาเสื้อใส่ในกางเกงแบบในโรงเรียน แต่ขอแค่กางเกงขายาวหรือสามส่วนที่ดูดี บวกกับรองเท้าหุ้มส้นให้ดูเรียบร้อยเท่านั้น แต่ส่วนใหญ่แล้วไอ้เรื่องง่ายๆ แค่นี้เกมเมอร์บ้านเรายังทำกันยาก ขาสั้นรองเท้าแตะเดินกันเฉิบๆ ขึ้นเวทีรับถ้วยพร้อมรองเท้าหูหนีบคู่ใจก็มีมาแล้ว เห็นแล้วบางทีบอกตามตรงว่าทำงานยาก ถ่ายรูปเอาลงหนังสือแต่ละครั้งต้องตัดส่วนล่างทิ้งไปซะทุกรอบ
ที่หนักกว่านั้นบางครั้งได้กลิ่นละมุดออกมาจากตัวเกมเมอร์ที่เข้าแข่งขัน ที่ผมใช้เรียกคำว่านักกีฬากับพวกเขาไม่เต็มปาก ท่าทางคงจะหนักมาทั้งคืน หรือจิบย้อมใจเพื่อให้ไม่ตื่นเวทีก็ไม่รู้ แต่สุดท้ายมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย นอกจากลดประสิทธิภาพของประสาทสัมผัสของเราให้น้อยลง จนไม่สามารถแข่งขันได้ตามที่ซ้อมมา และแพ้ไปในที่สุด บางพวกชนะก็ไปฉลอง เงินมีเท่าไหร่ก็สูญสิ้น เหตุการณ์พวกนี้ผมเจอมาแล้วในการแข่งขันหลายรายการ ซึ่งบอกตามตรงว่ารู้สึกแย่ที่เกมเมอร์บ้านเรายังขาดระเบียบวินัย ถึงแม้จะออกกฎข้อบังคับออกมาก็เป็นเพียงแค่การแก้ที่ปลายเหตุเท่านั้น ส่วนต้นเหตุไม่มีใครเข้าไปแก้ได้นอกจากตัวของคุณเอง
อย่างที่หลายคนบอกแหละครับ ไม่ว่าเราจะเก่งแค่ไหนหากไร้ซึ่งระเบียบวินัยก็ไม่มีใครเขาอยากเอาไปทำทีมหรอก คงได้เป็นเพียงแค่นักแข่งพเนจรเท่านั้น เรื่องของฝีมือเชื่อว่าฝึกกันได้ไม่ยาก หมั่นฝึกฝน เพิ่มความสามารถ สักวันก็เก่งขึ้นเอง ตราบใดที่เรายังไร้ระเบียบวินัย ต่อให้ได้แชมป์เพราะพรสวรรค์หรือฝีมือที่มี ก็อยู่ได้ไม่นาน สักวันจะแพ้คนที่เขามุ่งมั่นและเอาจริงเอาจัง อยู่ในขั้นตอนของการฝึกแบบมีระบบ และยืนระยะได้ยาวกว่าคนที่ไม่มีวินัย เริ่มตั้งแต่วันนี้ก็ไม่สาย หากยังอยากอยู่ในเส้นทางของนักกีฬา E-Sports ต่อไปยาวๆ ขอชื่นชมกับคนที่ดีและมีวินัย ส่วนใครที่ยังขาดก็ลองทำดู ไม่ยากหรอกครับ